Reisverhaal «Maleisië»

Start-to-Cycle - Deel 18 - Maleisië | Maleisië | 10 Reacties 05 Juli 2013 - Laatste Aanpassing 05 Juli 2013

Maleisië :

Heeft als hoofdstad Kuala Lumpur.

Is gelegen in Zuidoost Azië.

Het bestaat uit twee delen die worden gescheiden door de Zuid-Chinese zee.

West-Maleisië grenst in het noorden aan Thailand, in het zuiden is het verbonden door een brug over de Straat van Johor met Singapore.

Oost-Maleisië bestaat uit het eiland Borneo dat in het zuiden aan Borneo, Indonesië grenst.
In het noorden sluit het Burnei in.

Maleisië heeft een oppervlakte van ongeveer 330.000 km².
Het is daarmee 8 keren groter dan Nederland en 11 keren groter dan België.

Er wonen ongeveer 30 miljoen mensen.
51 % zijn autochtone Maleisiërs
24 a 30 % zijn Chinese Maleisiërs
7 a 8 % zijn Indiase Maleisiërs

De officiële godsdienst is de Islam naast het Boeddhisme, Hindoeisme, Christendom ea……

Na 150 jaar van Britse overheersing werd Maleisië in 1957 onafhankelijk.

Na 6 ½ maanden en 8048 km door Vietnam, Cambodja, Laos en Thailand gefietst te hebben.
Verlaat ik met enige spijt de boeddhistische contreien in het zuidoosten van Azië.

Niet alleen een ander avontuur maar ook een ander gegeven dient zich aan bij het binnen fietsen van Maleisië.

Na Turkije, Iran en de Verenigde Emiraten in 2011 en 2012 fiets ik nu in 2013 het 4de Islamitisch land binnen.

Met mijn bijzondere ervaringen in voor genoemde landen kijk ik heel erg uit om de moslims in Maleisië te ontmoeten.

Mijn plan is om via de oostkust van het noorden naar het zuiden te fietsen.
Aan de oostkust begint het moesson of regenseizoen in oktober tem februari.
In tegenstelling tot de westkust waar het regenseizoen van mei tem oktober heerst.
Vandaar de keuze om via deze route door Maleisië te fietsen.

Zaterdag 15 juni 2013 :

Ramtau Ranjang - Pasir Mas - Kota Bharu : 46 km

Klokslag 12.00 uur fiets ik de grens in Sungai Kolok, Thailand over naar Ramtau Ranjang, Maleisië.

Steeds weer voelt een nieuw land een beetje onwennig aan.
De eerste dagen moet je weer het reilen en zeilen ontdekken.

S’avonds in het hotel dat ik geboekt heb in Kota Bharu leer ik Aimin kennen.
Aimin is een jonge man van 24 jaar en werkt als bagagedrager in het hotel.
Hij draagt, zoals het werkt van hem eist, de bagage van de rijke dames en heren van fatsoen.

Wanneer ik mijn fietstassen naar de kamer wil dragen stormt hij naar me toe.Sir sir you can’t do this, this is my job. (Meneer, meneer je mag dit niet doen dit is mijn werk).
Als ik hem vraag hoeveel tip ik hem kan geven voor zijn bewezen diensten.
Antwoord hij me, voor jou doe ik dit graag gratis als vrienden dienst.

Als dank schrijf ik hem enkele woorden op mijn foto.
Dit is het begin van een nieuwe vriendschap zal later blijken.

Zondag 16 juni 2013 :

Kota Bharu - Bachok - Tok Bali - Kuala Besut : 56 km

Gedurende de dag wanneer ik stop aan een plaatselijk strand.
Spreekt me vriendelijke moslim aan, hij is verwonderd om een fietser in zijn dorp te zien.
Hij nodigt me uit om een koffie te drinken en iets te eten.
Heel fier legt de man me uit wat de pot schaft in het restaurantje.
Eén van de typische gerechten is bird (vogel).
Wanneer ik hem verwondert vraag, vogel?
Welke vogel meneer de moslim?
Zwaluw!!!

Gekke gewoontes hebben die moslims denk ik bij mezelf.
Ze eten geen varkens vlees maar wel zwaluwen.

Wanneer ik hem zeg dat het een beschermde vogelsoort in België is.
Zie en hoor ik hem denken, rare mensen die ‘Oude Belgen’.

Als ik de rekening vraag zegt hij kordaat, nee nee Ludo jij bent mijn gast en gasten horen niet te betalen.
Ongelooflijk ik ben nog maar anderhalve dag in Maleisië en ervaar al hoe vriendelijk en gastvrij de moslims zijn.

S’avonds in het guesthouse in het toeristische Kuala Bersut leer ik een koppel kennen dat op 8 maanden tijd met de tandem van Frankrijk naar Thailand is gefietst!!!
Waarschijnlijk vullen ze hun drinkbussen met Bordeaux wijn ipv water en zijn ze daarom zo snel.

Kuala Bersut is een kleine havenplaatsje waar je de ferry kan nemen naar de eilanden Puala Perhentian Besar en Puala Perhentian Kecil.

Maandag 17 juni 2013 :

Kuala Besut – Kg. Beting Lintang - Penarik - Merang - Kuala Terengganu : 110 km

Gedurende de dag krijg ik het gezelschap van Salhan, een 32 jarige journalist uit Kuala Lumpur.

Salhan heb ik gisterenavond op een terras in Kuala Bersut leren kennen.
Hij is een fietser in hart en nieren en droomt ervan om ooit de wereld rond te fietsen.
Maar voor het zover is moet hij nog wat dromen dromen.

De volgende 50 km hangt hij als een trouwe waakhond in mijn wiel, de profiteur
S’avonds kom ik terecht in het Itan Beach Resort, een lokaal hotel aan het strand net buiten de stad in Kuala Terengganu.
Ik ben de enigste blanke gast, maar dat heb ik geweten.
De mensen behandelen me er alsof ik van adellijke bloeden ben.

Ik besluit om er een dagje uit te blazen, van wat weet ik zelf niet.

De sfeer van de stad Kuala Terangganu is gemoedelijk en de moeiten om te ervaren.

Ik neem een kijkje in Chinatown

Ga er lekker eten in een plaatselijk restaurantje

Geniet er van park en strand.
Wat kan een mens nog meer verlangen op zijn vrije dag.

Woensdag 19 juni 2013 :

Kuala Terengganu - Marang - Bantau Abang – Dungun : 80 km

Het is nog pik donker wanneer ik mijn fietsdag aanvang.

Bij het opkomen van de zon passeer ik een moskee.
De pastoor of beter gezegd de imam van dienst zijn stem galmt luidkeels vanuit de minaretten door het dorp.

Nieuwsgierig ga ik een kijkje nemen wat er loos is en ontmoet er een gelovige moslim.
Allicht, want Paulus de boskabouter zal ik daar niet tegen komen.
We geraken aan de praat, met veel plezier doe ik voor de zoveelste keer mijn verhaal.
De man kan zijn oren bijna niet geloven bij het aanhoren van………

Zelf is hij een paardentrainer en werkt voor een sultan in Kuala Lumpur.
Hij is met de paarden van Kuala Lumpur naar de oostkust gereisd.
Niet om hen te trainen, een wedstrijd te rijden of met hen op het strand te liggen.
Maar om de paarden te baden in de zee.
Enkele van zijn trouwe viervoeters hebben een huidziekte.
Het zeewater blijkt helend te zijn voor de paarden biefstukken………
……euh, ik bedoel voor hun huid.

Na ons boeiend gesprek nemen we afscheid van elkaar en fiets ik verder doorheen de wonderwereld van dit bijzondere land met zijn vriendelijke en gastvrije moslims.

Ter info :

Een sultan is de baas van een deelstaat.
De negen sultans van het schiereiland Maleisië kiezen om de 5 jaar een nieuwe koning.

Stel je voor dat wij om de 5 jaar onze koning konden kiezen.
Een verkiezing meer of minder, daar zal het nu ook niet meer op aan komen.
We hebben toch 52 zondagen den tijd.
Vive le roi Laurant of Phillip, kies maar zou ik zeggen J

Gedurende de dag stop ik aan één van de vele eetstalletjes naast de weg.
Mijn maag grolt en knort van de honger, mijn benen zijn moe na 3 uren onafgebroken de pedalen rond gedraaid te hebben.

Tijdens het eten komt er een ietwat onverzorgde man achter me zitten.
Zijn haren hangen vettig langs zijn hoofd.
Ik begroet hem maar hij zegt niets.
Ik probeer niet te oordelen of te veroordelen.
Wanneer ik achter me kijk zit hij zijn eten binnen te slokken met de nodige geluiden.
Ik probeer niet te oordelen of te veroordelen.
Wanneer hij na het beëindigen van zijn maaltijd het restaurant verlaat gunt hij me geen blik.
Ik probeer niet te oordelen of te veroordelen, maar automatisch komt de gedachten gang, wat een rare onvriendelijke snuiter.

Na het nuttigen van mijn rijst, groenten, kip, koffie en enkele zoete Maleisische gebakjes rekening ik af.
Althans dat was de bedoeling.
De vriendelijke uitbaatster zegt, uw eten is al betaald meneer.
Hoe, mijn eten is al betaald mevrouw met het hoofddoek?
De man die achter u zat heeft uw eten al betaald!!!

Verdoeme verdoeme toch.
Ondanks dat ik niet wilde oordelen of veroordelen heeft er zich toch een negatief beeld in mijn hoofd gevormd van deze man.

Zo zie je maar weer, iedereen is niet hetzelfde zoals je zelf bent.
Het is niet altijd gemakkelijk iemand te aanvaarden zoals hij is.
Dit is weer een goede levens les.

Ik vraag aan de uitbaatster om de man van harte te danken.
Wederom mag ik de gastvrijheid van de moslims ervaren.

In het kleine badplaatsje Rantau Abang ga ik opzoek naar de ‘Giant leatherback turtels’ (=één of andere grote schildpadden soort).

Het enigste soort dat ik er tegenkom is John een 65 jarige Nieuw-Zeelander van op het zuidereiland.

John is net als mij gestopt op zijn 50^ste met werken en sindsdien reist hij de wereld af.
Hij komt al 25 jaar naar Rantau Abang en heeft er nog nooit een grote schildpad gezien!!!???
Waarschijnlijk heeft mijn nieuwe vriend meer interesse voor iets anders dan schildpadden.

We praten over reizen en stellen vast dat onze ontmoeting voor beiden waardevolle informatie heeft op geleverd.
Dear John take care and enjoy your live.....
(Wees voorzichtig en geniet van het leven John).

Donderdag 20 juni 2013 :

Dungun - Paka - Kemasik - Kemaman – Cherating : 95 km

Ondanks het drukke verkeer tussen Dungun en Cherating kan ik toch genieten van mijn dag.

Gedurende de dag wanneer ik een kraampje met kokosnoten passeer nijp ik de remmen dicht.
Ik ben verlekkerd op het drinken van kokosnoot sap, melk, vocht of hoe noem je de vochtige substantie in een kokosnoot?

Zoals gewoonlijk wanneer ik ergens stop geraak ik er aan de praat.
Deze keer is dat ook weer niet anders.
Een Maleisische vader met 5 kinderen spreekt me aan, hij informeert me over de streek.

Zelf geraakt hij geboeid door mijn reis en voelt zich vereerd om mijn rekening te vereffen bij de kokosnotenboerverkoper.
Of hoe noem je iemand die kokosnoten verkoopt?
Heel erg bedankt vriend.

Het blijft me steeds weer verbazen, waar ik ook stop om te eten of te drinken er is altijd wel iemand die me wil trakteren.

En wij in het westen maar denken dat een goede moslim een dode moslim is!!!!
Er is zoveel onwetendheid ten over staande van deze mensen waardoor we denken dat alle moslims extremisten zijn.
Mijn reizen door de Islamitische landen bewijst meer dan het tegendeel.

S’avonds ga ik opzoek naar een stulpje aan zee om te plannen hoe ik de volgende dagen ga aanpakken!!!???

Door de bosbranden op het eiland Sumatra, Indonesië en een heersende zuidwesten wind wordt Singapore en half Maleisië plotsklaps bedekt met een dik tapijt van smog.
Toegestane waarden van 50 worden ruimschoots overschreden en waarden van 400 worden opgemeten in de zwaarst getroffen gebieden.

Noodgedwongen trek ik Eva hare handrem op om te zien hoe de situatie de komende dagen evalueert.

Dit komt eigenlijk goed uit want ik zit te wachten op landkaarten van Indonesië die toekomen in Johor Bharu.
De landkaarten heb ik besteld bij reisboekhandel de zwerver in Nederland. www.dezwerver.nl
René, Thijs, Marit en Henriët bedankt voor jullie goede en vriendelijke service.

Maandag 24 juni 2013 :

Cherating - Balok - Kuantan – Pekan : 97 km

Na 3 dagen verbleven te hebben in het prachtige Holiday Villa Beach Resort is het hoogtijd om weer te fietsen.

Dear Bernard Thanks a lot, that I could stay for 4 nights.
Because normally was your Resort fully booked.
Thanks also for the service and this wonderful place on the beach.

Vandaag is het geen gewone dag, het is een heel bijzondere dag.
Het zelfs een kleine mijlpaal gedurende mijn tocht door een stukje van onze wonderbaarlijke wereld.
Vandaag bereik ik de 30.000 km.

In vergelijking met mijn dorpsgenoot, vriend en wereldfietser Paul Truyens ben ik maar een watje.

Paul is in april 2009 vertrokken per fiets en heeft er inmiddels een 80.000 km opzitten.
Wanneer jullie dit lezen is hij ondertussen zoals hij het zelf noemt gearriveerd in Rock city Hechtel.
Wat deze man gepresteerd en gefietst heeft gedurende zijn 4 jarige tocht grenst bijna aan het onwaarschijnlijke.
Het is meer dan de moeiten waard om zijn blog te bezoeken. www.paulswereld.be

Ik heb heel veel bewondering en respect voor Paul en wens hem bij deze veel succes met zijn ‘verder’ leven in Hechtel en omstreken.

S’avonds kom ik toe in Pekan een heel gemoedelijk stadje en tevens de thuisbasis van één of andere ‘Royal Family’.
De plaats wordt gekenmerkt door de vele oude houten huizen.
Ik leg mijn over verhitte fietserlijf te slapen in het cozy ‘Chief’s Rest House’.
Een houten guesthouse daterend uit 1929.

Dinsdag 25 juni 2013 :

Pekan - Nenasi - Mercung - Kuala Rompin - Padang Endau : 120 km

Joepie de poepie, morgen ga ik op vakantie.
Ik neem de ferry naar één van s’werelds 10 mooiste eilanden, Tioman.
Vermits ik nog een dag of 10 moet wachten op mijn landkaarten voor dat ze in Johor Bahru toekomen.
En al die tijd niet in een grote drukke stad vol met rook wil verblijven kan ik beter een beetje gaan genieten op het eiland Tioman.

Ik ben toch wel een verschrikkelijke geluksvogel.
Ik geniet nog steeds ten volle van mijn fietsers leven.
Maar ja, die keuze heb ik dan ook zelf gemaakt in mijn leven.

Mensen zeggen dikwijls jij hebt makkelijk praten want je bent niet getrouwd en hebt geen kinderen.

Dat is inderdaadwaar, maar ik heb ook heel moeilijke beslissingen moeten nemen waar buitenstaanders niet van op de hoogte zijn.

Je bent zelf verantwoordelijk voor je eigen leven en geluk en niet iemand anders.

Het is al te gemakkelijk zeggen, als ik dit of dat niet had, dan zou ik dit of dat doen.

Ik blijf erbij iedereen kiest voor zijn eigen leven.

Wanneer je met ernstige gezondheidsproblemen hebt te kampen is een ander verhaal.

Ik had thuis ook in de zetel kunnen blijven zitten en me zielig zitten te voelen omdat ik een been kwijt ben.
Maar ik bezie en beleef het anders.
Door mijn ongeval heb ik een tweede leven gekregen, wat ik ten volle wil benutten, beleven en van genieten.
Deze keuze heb ik zelf gemaakt en niet iemand anders.

Woensdag 26 juni 2013 :

Padang Endau – Tioman Island :

Om 11.00 uur verhuis ik met de ferry met heel mijn hebben en houden naar het eiland………

Het mooie aan dit eiland is dat er maar heel heel weinig wegen zijn.

De negen dorpjes die verspreid liggen langs heen de kust zijn alleen maar bereikbaar met een bootje of met zwemvliezen.

De drie eerste nachten zoek ik een onderkomen in het gezellige Swiss Cottage in Tekek.

Wat doe je alzo op een idyllisch eiland :

Het eerste wat ik doe, is opzoek gaan naar een zeemeermin........

Daarna samen ontbijten........

Om in druk op haar te maken probeer ik over de steile bergen te fietsen en……

……en stop pas wanneer mijn buiten band versleten is........

Na al het harde labeur laat ik mijn fel begeerde fietserlijf afkoelen………

Daarna geniet ik van een prachtige zonsondergang……

………en van mijn zeemeermin.

Het bevalt me zo op het eiland dat ik na 3 dagen besluit om nog wat te blijven.
Het spijtige is dat ik moet verhuizen naar een ander guesthouse daar Swiss Cottage volgeboekt is voor het komende weekend.

Niet geklaagd ik vind 2 bedden in het gemoedelijke Cheers Guesthouse.

Waar ik al vlug nieuwe vrienden maak.
Onder andere dit prachtige Nederlandse koppel met hun 2 dochtertjes.

Na een kleine week genoten te hebben op het eiland beginnen mijn benen weer serieus te jeuken en Eva is het meer dan kots beu.

Maandag 1 juli neem ik afscheid van de vele fijne mensen die ik heb mogen leren kennen.

Dinsdag 2 juli 2013 :

Mersing - Jamaluang - Kota Tinggit : 99 km

Wanneer ik in de namiddag Kota Tinggit binnen fiets en opzoek ga naar een slaapplaats.
Denk ik bij mezelf, vreemd vandaag is er niets bijzonders gebeurd.
Het was een mooie fietsdag maar zonder veel actie, ontmoetingen of wat dan ook.

Ik sta wat te dagdromen aan een verkeerslicht tot een stem me weg haalt uit mijn afwezig zijn.

Welkom, welkom meneer in mijn stad.
Welkom in Maleisië.
Ik kijk de goedlachse vriendelijke man aan en dank hem met gans mijn hart.

Na meer dan 2 jaar fietsen blijft het me nog steeds heel erg ontroeren wanneer mensen me verwelkomen.
Dit maakt mijn dag meer dan goed.
Terima kasih kawan, dank u vriend.

Onmiddellijk denk ik aan thuis.
Ik heb nog nooit een vreemdeling en zeker geen moslim verwelkomd in mijn land, dorp of straat.
Ik heb ze ook nooit weg gejaagd, slecht bekeken of op de grond gespuugd als ze me passeerden.
Maar ik heb ze ook nooit verwelkomd.

Is het de schroom, de onwetendheid, het hoofddoek, de andere huidskleur, de taal wat mij weer hield???!!!

Maar eens terug thuis kijk ik uit om de anders zijnde mensen te ontmoeten en te verwelkomen.

Het fietsen door de verschillende landen, culturen en godsdiensten heeft me innerlijk veel rijker gemaakt.

Ik blijf er bij mocht iedereen eens even gaan reizen, zou onze maatschappij veel verdraagzamer en aangenamer worden om te leven.

Wanneer ik toekom in het hotel in Kota Tinggit vraag ik aan de manager naar een fietswinkel.
4 binnen –en 4 buitenbanden zijn een feit, ik heb geen reserve meer.
De manager gaat persoonlijk met me mee naar de fietsenmaker.

S’avonds in het hotel overhandigt de receptioniste me een uitnodiging van de manager om samen te dineren.

Ola ola pola, dit beloofd………………

Het wordt een prachtige avond met mooi gezelschap!!!???
Ik was vergeten te zeggen dat manager een vrouw is.
Zo wordt een gewone fietsdag een heel bijzondere fietsdag.

Woensdag 3 juli 2013 :

Kota Tinggit - Johor Bahru : 61 km

Bij het krieken van de dag en met fletse benen van de avond voordien fiets ik mijn dag te gemoed door het mooie golvende landschap.

Gewapend met een stadsplan fiets ik de grote en drukke stad Johor Bahru binnen.
Gelukkig is de rook en smog verdwenen.

Afhankelijk hoe lang ik op mijn visum en landkaarten van Indonesië moet wachten zal ik hier verblijven de komende X-aantal dagen.

Donderdag 4 juli :

Tijdens de middag ga ik een hapje eten in een restaurant.
Op zich niets bijzonders zou je denken.

Tot dat Wayne de eigenaar me aanspreekt en we een heel gesprek hebben.

Wayne zijn vader, een Engelse soldaat kwam vele jaren geleden naar Maleisië om een robbertje te vechten.
Hij leerde er een vrouw van Chinese makelij kennen en huwde haar.
Wayne was het gevolg van hun stoeipartijen.

Wanneer ik gedaan heb met eten komt mijn vriend Wayne naar me toe met een bakje gevuld met rijst.
Hij zegt neem maar wat je wilt vanuit de etalage, zo heb je alvast eten voor vanavond.
Gratis aangeboden door de zaak.

Ongelooflijk ongelooflijk de gastvrijheid van de moslims.
Thanks a lot Wayne.

In de loop van de dag leer ik een Chinese fietsenmaker kennen.
Hij heeft vlak aan het hotel waar ik verblijf zijn zaak.
Dit is het begin van een boeiende ontmoeting, toch zeker wanneer hij 2 Hoegaarden vanonder zijn toonbank uit haalt.

S’avonds trakteert hij me op gebakken oesters met look in een omelet.

Vrijdag 5 juli :

Het is zover, ik kan mijn visum afhalen op het Consullaat van Indonesië.

In tegenstelling tot wat op de website van de Indonesische ambassade wordt vermeld is het Consullaat niet gevestigd in Jalan Air Molek maar in Jalan Taat nr. 46.
Jalan Taat is links afdraaien aan het Caltex benzine station op Jalan Wong Ah Fook.

Ik heb gekozen voor een business, multi entry visum, geldig voor 1 jaar.
Via mijn grote vriend Stany heb ik een sponsor brief gekregen die je nodig hebt voor dit visum.
De sponsor heeft de nodige documenten in Indonesië in orde gebracht, kostprijs 146 euro.
Op het consullaat vul ik de nodige papieren in om het visum te verkrijgen, kostprijs 95 euro.

Als alles goed verloopt komen maandag mijn landkaarten toe op het postkantoor.
En dan op naar Singapore waar ik enkele mensen ga opzoeken die ik heb leren kennen.

Vanuit Singapore neem ik de ferry naar Indonesië.
Om achter X aantal weken toe te komen in Bali bij mijn vriend Stany, spannnend.

Ongelooflijk zo vele jaren terug droomde ik ervan om naar Stany te fietsen nu ben ik bijna daar.

Waar het verleden je heeft gebracht, staat vast.
Hoe je verder reist, bepaal je zelf.
Vind de wijsheid in de stilte van je innerlijke zelf om verder te kunnen reizen.

Maleisië, ooit was je een grote onbekenden.
Nu ben je een land om naar terug te keren en verder te ontdekken.

*25 dagen genoot ik van het lekkere eten, de vriendelijke mensen, de oostkust en Tioman Island.
*15 dagen genoot ik van het genieten en van naar Eva te kijken.
*10 dagen en 886 km fietsten we door dit prachtige land.