Reisverhaal «Australia, here we come : part 1 Melbourne»
Start-to-Cycle - Deel 22 - Australië
|
Australië
|
16 Reacties
18 April 2014
-
Laatste Aanpassing 19 April 2014
Hechtel – Brussel – Doha – Melbourne :
Woendsdag 9 april, drie uur en half voor het opstijgen van het vliegmachine arriveer ik samen met mijn supporters op Zaventem.
Veel te vroeg zou een gewone sterveling denken, niets is echter minder waar.
Wanneer de zeer bevallige madam aan de incheck bali van Qatar Airways, mijn visum van Australië bekijkt, bekijkt ze me zeer bedenkelijk aan.
“Meneer linden denk jij met dit stukste papier het land der kangoeroes binnen te mogen, dan ben je wel helemaal op je grijze appel gevallen”.
“Pardon madam,, het is niet omdat je verschrikkelijk knap bent en voorzien bent van de nodige toeters en bellen dat je me hier gaat weigeren”.
“Meneer Linden dit papier is geen officieel visa document”.
Na wel geteld 1 uur gewacht te hebben is uiteindelijk alles nog in orde gekomen en kan ik me naar de douane begeven.
Gewoonte getrouw gaat de metaal detector als een gek te keer wanneer ik passeer.
Het is deze keer niet anders, maar niet voor mijn prothese maar voor iets merkwaardigs in mijn handbagage volgens de douane.
Na heel mijn bagage uit gepakt te hebben blijken een set fiets spaken de oorzaak te zijn.
Gelukkig red mijn vriendelijkheid en een brede lach me, en moet ik mijn spaken niet achter laten.
Eens genesteld te zijn in de zetel van het vliegtuig roept de kapitein af dat we spijtig genoeg niet kunnen opstijgen daar er iets mis is met de ouwe roestbak waar ik in zit.
Ik denk bij mezelf het loopt niet echt van een leien dak vandaag.
Wetende dat ik maar 1 uur30 min over stap tijd heb in Doha mag Captain Kirk wel stilaan zijn machine de lucht insturen.
Na wel geteld 1 uur vertraging is het dan zover en wordt er koers gezet naar Doha.
Gelukkig ben ik niet de enige die in Doha verder vliegt naar Melbourne en wacht het desbetreffende vliegtuig geduldig.
Maar voor het zover is spelen mijn spaken me weer parten bij de douane in het land van de gekleurde medemens.
Gelukkig zijn de vriendelijke moslim beambten voor rede vatbaar en wordt het probleem opgelost.
In tegenstelling tot de douane in Melbourne heb ik pas echt een heel groot probleem.
Zij denken namelijk dat ik geknoeid heb met mijn reispas.
Ik word voorgeleid naar het kamertje waar verdachten, drugshandelaars en ander gespruis ondervraagd wordt.
Wat is het probleem, ik heb namelijk op de buitenzijde van mijn paspoort een plastieken bescherm folie aangebracht.
Er kan geen lach af van het gezicht van de des betreffende douane officier.
Hij draait en keert mijn paspoort, houdt het tegen het licht in, ruikt eraan, voelt eraan. Hij bekijkt me met een uitermate streng gezicht, en vraagt me, “weet uw overheid hiervan”.
Nee antwoord ik hem moeten die dat weten soms?
Als ik hem zeg dat ik al door 23 landen ben gereisd zonder dan ook maar enig probleem.
Weet ik niet goed of hij ongemakkelijk of pisnijdig wordt.
In ieder geval had ik dat beter niet gezegd.
Na veel vijven en zessen krijg ik dan eindelijk een stempel in mijn paspoort en mag ik beschikken.
Zijn gezicht vertrekt geen spier wanneer ik hem bedank.
Ik denk bij mezelf suggelaar en lach diep in mijn vuist, ik ben toch liever een wereldfietser dan een strenge douane beambte.
Na precies 21 uren reizen arriveer ik op donderdag 10 april om 21.30 uur plaatselijke tijd in Melbourne.
Geduldig staat Peter, een Melbournees die ik ontmoet heb in Turkije, me op te wachten.
Twee nachten mag ik in zijn ouderlijk huis overnachten.
Ik word overstelpt met de beste zorgen van moederlief.
Bedankt lieve mensen voor jullie gastvrijheid.
Peter leidt me in en rond Melbourne, ik sta versteld hoe mooi het er is.
Melbourne is met zijn 4 miljoen inwoners op Sydney na de grootste stad van Australië.
Met een totale oppervlakte van 8.806 km² is Melbourne drie en half keer zo groot als Belgisch Limburg 2.422 km².
De buitenwijken van Melbourne spreiden zich over een afstand van 100 km uit over het centrum.
In tegenstelling dan ik dacht is de stad heel gemoedelijk en de moeite waard om per fiets te verkennen.
Vele cycle lanes, fietspaden leiden door en om de stad heen.
De stad wordt gekenmerkt door vele parken, bezienswaardigheden, winkelstraten, de Yara rivier en nog veel meer.
Wat onmiddellijk in het oog springt is het grote aantal van de Aziatische inwoners en het verschrikkelijk mooie vrouwvolk.
Australia wordt bevolkt door 1 op 3 niet Engelse inwijkelingen.
Na afscheid genomen te hebben van Peter en zijn moeder verhuis ik naar een hotel in de buitenwijk van Brunswick.
Hier zou ik normaal 3 nachten verblijven met mijn vriend Jan van Nieuw-Zeeland.
Samen zouden we een 3000 km door Australië fietsen, zijn gebroken sleutelbeen steekt echter een stok in de wielen.
Jan mag dan fysiek misschien niet mee fietsen, hij zal me op een heel bijzondere manier vergezellen op mijn fietstocht.
Hij stippelt namelijk de weg uit, waar na hij ze me mailt, belt, schrijft of per postduif bezorgt.
Vriend heel erg bedankt voor je moeiten en je energetische aanwezigheid.
De komende dagen verwerk ik mijn jetlag, doe inkopen, laat me het lekkere Vietnamese eten smaken……
…… en ga op kosten van het hotel een halve liter Guinness drinken aan de bar van een plaatselijke pub.
Bij navraag van de prijs (8,50 euro) val ik bijna achterover van mijn barkruk en drink ik nipje per nipje mijn glas leeg.
Op de koop toe krijg ik nog een gratis ontbijt aangeboden door het vriendelijke personeel van het hotel.
Volgens hen is dit nodig voor een fietsproject van mijn omvang.
Dinsdagmorgen 15 april in alle vroegte en donkerte ga ik van start voor een rondje Melbourne -Townsville via het binnenland, goed voor bijna 3000 km.
Op 2 juni hoop ik Jan en Lucie hier te ontmoeten om daarna samen naar Cairns te fietsen.
Van waaruit ik dan per bus, vliegtuig of trcuk naar Darwin reis om vervolgens op 6 juli naar Oost-Timor te vliegen.
Zo trouwe volgelingen dit was mijn eerste schrijven.
Het gaat jullie allen goed.
Graag had ik nog enkele mensen van harte willen danken die ik in een vorig verhaal niet vermeld heb.
Wim Berwaerts uit Tienen voor supporting my HP-laptop.
Beste Wim mijn dank is groot, de wijn heb je nog zeker te goed, dit vergeet ik niet.
Joker reizen Hasselt voor jullie vriendelijke, goede service en vooral scherpe prijzen.Dirk Grossiels, Carla Van Den Broeck, Lotte Huygh, Romina Di Paolo.
Ed Hoogmoed voor de inlichtingen aangaande het visum voor Australië.
Als laatste en zeker niet van de minste Paul Truyens.
Paul je hebt me bijzonder diep ontroerd met je geschenk, het kippenvel kroop me over het lijf, de tranen sprongen me in de ogen.
Paul gaf me namelijk een Tibetaanse gebedsvlag ter berscherming van mijn fietstocht.
Hij heeft ze al die tijd vanuit Turkije tem Canada meegedragen op zijn fietstocht, bijna 80.000 km ver.
Paul heeft op zijn beurt de vlag gekregen van een koppeltje in Turkije, die op hun beurt de vlag hadden gekregen van een Belgische vrouw waarvan de man verongelukt is op de top van de Mount Everest in Nepal.
Paul jij als wereldfietser weet als geen ander hoe bijzonder het is om zo een bijzonder iets verder te geven en hoe het aanvoelt om zo'n bijzonder geschenk te mogen ontvangen.
In waardigheid zal ik de gebedsvlag met me meedragen net als jij mee reist in mijn hart.
Wie zou je zijn zonder je verhaal?
Alles wat je overkomt kan een kans zijn,
of een obstakel om te groeien.
Aan jou de keuze.
